مقدمه:

این پژوهش در خصوص کشور خودخوانده سومالی­لند با رویکرد شناخت فرهنگ و اجتماع تهیه شده است. ملتی که بصورت خودمختار خود را یک کشور نامیده و برخلاف کشور سومالی، که در اثر یک درگیری بیست ساله نابود شده است با داشتن یک جامعه مدنی در حال رشد و همراه با یک دموکراسی نسبتاً پر جنب و جوش و پاسخگو در برابر قانون، از سال ۱۹۹۱ با داشتن امنیت و ثبات بسوی تعالی و پیشرفت در حال حرکت بوده و  نهادهای اجتماعی آن کاملاً متناسب با ارزش ها و نیازهای مردم بنا نهاده شده است.

سومالی‌لند با نام رسمی جمهوری سومالی‌لند، نامی است که قبایل پنج استان شمالی سومالی از ۱۹۹۱ به خود داده و از کشور سومالی جدا شده‌اند. پایتخت سومالی‌لند، هرگیسا[۱] است. هنوز هیچ کشوری در جهان، سومالی‌لند را به رسمیت نشناخته است و در سطح بین‌الملل تنها به عنوان یک منطقه خودمختار از سومالی شناخته می‌شود.

 مردم این منطقه مسلمان و سنی مذهب شافعی هستند و اسلام از نظر هویت ملی مردم سومالی­لند بسیار مهم است. بیشتر زنان حجاب اسلامی داشته و روسری می پوشند. شعر و شاعری نیز در این منطقه بسیار رواج دارد و مردم در صحبت های محاوره­ای خود بسیار از شعر استفاده می کنند. زبان نوشتاری مردم سومالی­لند  یک زبان نوشتاری بسیار جوان است. (متن لاتین سومالی در سال ۱۹۷۳ تأسیس شد) زبان رسمی این کشور سومالیایی است ولی زبانهای عربی و انگلیسی نیز بعنوان زبان دوم کاربرد زیادی دارد.

سرمایه‌گذاری ۴۵۰ میلیون دلاری اماراتی‌ها برای ساخت بندر در بربرا، بزرگترین سرمایه‌گذاری طی سالهای اخیر بوده است. برنامه اماراتی‌ها برای بندر بربرا، وقتی اهمیت بیشتری پیدا کرد که شرکت دی‌پی‌ ورلد امارات در ماه فوریه سال ۲۰۱۷ میلادی از کشورجیبوتی اخراج شد چرا که اصلی‌ترین بندر جیبوتی از سال ۲۰۰۹ تاکنون در اختیار این شرکت بود.

جیبوتی که در همسایگی سومالی‌لند است، اکنون حدود ۹۰ درصد تجارت دریایی کشور اتیوپی را در اختیار دارد و همچنین میزبان پایگاه‌های نظامی­دریایی فرانسه، چین و آمریکاست. مقامات سومالی‌لند امیدوارند در آینده نزدیک بخشی از این تجارت را با رونق این بندر در اختیار خود بگیرند. در ماه مارس۲۰۱۸، دولت اتیوپی اعلام کرد، ۱۹ درصد از سهام بندر بربرا را در خریده است.

زبان رسمی:

بسیاری از افراد در سومالی­لند به دو زبان از سه زبان رسمی سومالی، عربی و انگلیسی صحبت می کنند، البته لازم به توضیح است که میزان دو زبانه بودن در مناطق روستایی در سطح پایین­تری قرار دارد و آنها تنها قادر به تکلم به زبان سومالیایی هستند.

  طبق ماده ۶ قانون اساسی در سال ۲۰۰۱ زبان رسمی سومالی­لند را سومالیایی معرفی می­کند،  هرچند که زبان عربی در مدرسه بعنوان درسی  اجباری ارائه میشود و در مساجد و محفل های دینی فقط با زبان عربی صحبت میشود ولی در محافل دانشگاهی، از زبام انگلیسی بیشتر استفاده میشود.

زبان سومالی متعلق به شاخه کوشیتی خاندان Afroasiatic است. نزدیکترین اقوام آن، زبانهای افار و اوریو می باشد. سومالی بهترین مستند برای زبانهای کوشیتی است، که مطالعات دانشگاهی قدمت آنرا به قبل از سال ۱۹۰۰ میلادی می داند.

گویشهای سومالی به سه گروه اصلی تقسیم می شود: شمالی، بنادیر و مایئی[۲]. سومالیای شمالی (یا سومالیای شمالی-مرکزی) پایه و اساس سومالیای استاندارد را تشکیل می دهد. بنادیر (همچنین به عنوان سومالی ساحلی نیز شناخته می شود) در سواحل بنادیر از کادالی تا جنوب مرکا از جمله موگادیشو و همچنین در مناطق مرزی صحبت می شود و زبان مایئی در اصل توسط قبیله های Digil و Mirifle Rahanweyn در مناطق جنوبی سومالی صحبت می شود.

الفبای جدید سومالی  از زمان دولت رئیس جمهور سیاد بار، به طور رسمی در اکتبر ۱۹۷۲ معرفی شد  و زبان آن لاتین بوده و فاقد حروف p ، v و z می باشد.

مذهب:

اکثریت سومالی­ها مسلمان بوده و متعلق به شاخه اهل تسنن و مکتب شافعی هستند. ضمنا بواسطه نزدیکی به یمن و کشورهای خلیج فارس، این منطقه به شدت مورد علاقه وهابیت است و تبلیغات شدیدی نیز در آنجا وجود دارد.

بسیاری از هنجارهای اجتماعی سومالی از مذهب  اسلامی آنها ناشی می شود. به عنوان مثال، بیشتر زنان سومالی در مکانهای عمومی، حجاب دارند. ضمنا خوردن گوشت خوک و الکل در این کشور حرام بوده و حتی در مال­های این کشور مشروب به فروش نمی رسد. ضمنا نظام بانکی آنجا بدون ربا بوده و مردم در هنگام دریافت پول به یکدیگر نزول نمی­دهند و ربا نیز وجود ندارد. مردم این منطقه پایبندی زیادی به نماز جمعه و شرکت در نمازهای جماعت دارند و عموماً مسلمانان بعد از ظهر جمعه برای خطبه و نماز گروهی گردهم می آیند.

براساس قانون اساسی سومالی­لند، اسلام آیین رسمی دولتی در کشور سومالی­لند است و هیچ قانونی نمی­تواند اصول شرع را نقض کند. ترویج هر مذهبی غیر از اسلام غیرقانونی است و دولت اصول اسلامی را ترویج می کند و با رفتار خلاف اخلاق اسلامی نیز برخورد می­شود.

در سومالی­لند تعداد بسیار اندکی مسیحی نیز وجود داد که در طول دوره استعمار در این منطقه سکونت گزیده و بصورت مسالمت آمیز در کنار مسلمانان زندگی می کند و مجاز به انجام فعالیت های تبشیری نیز  نمی­باشند.

بافت جمعیت و قبیله ای سومالی لند:

سومالی­لند حدود ۴.۵ میلیون نفر جمعیت دارد. از سال ۲۰۰۶، بزرگترین خانواده قبیله­ای در سومالی­لند، قبیله اسحاق است که ۸۰٪ از کل جمعیت این کشور خودخوانده را شامل می­شود.  جمعیت پنج شهر بزرگ سومالی­لند شامل هرگیسا، بورائو، بربرا، اریگاوو و گابلی عمدتا از قبیله اسحاق می­باشند. گروه بندی قبیله ای مردم سومالی واحدهای مهم اجتماعی هستند و بحق ریش سفیدی در حل مشکلات و منازعات در این منطقه کاربرد بسیار زیادی دارد و ریش سفیدان مانند مشاورین حاکیمت عمل می کنند. ضمنا در دوره اخیر ازدواج مردان از یک قبیله با زنان از قبایل دیگر به شدت رواج یافته و این خود میتواند باعث توسعه فرهنگ ریش سفیدی در کشور سومالی­لند باشد.

توریسم:

غارهای واقع شده در منطقه لاسگل[۳] در حومه هارگیسا، یک جاذبه گردشگری محبوب محلی است. در مجموع ده غار توسط یک تیم باستان شناسی فرانسوی در سال ۲۰۰۲ کشف شد و اعتقاد بر این است که قدمت آنها در حدود ۵۰۰۰ سال پیش می باشد. دولت و افراد محلی نقاشی های غار را ایمن نگه داشته و فقط تعداد محدودی از گردشگران اجازه ورود به این غارها را پیدا می کنند. از دیگر دیدنی­های این مکان می توان به طاق آزادی در هارگیسا و یادبود جنگ در مرکز شهر اشاره کرد.

جاذبه های طبیعی در سراسر منطقه نیز موجود بوده مانند Naasa Hablood، تپه های دوقلوی واقع در حومه هارگیسا که سومالی­ها از آن بعنوان یک نشانه طبیعی با شکوه یاد می­ کنند.

وزارت جهانگردی کشور سومالی­لند، همچنین مسافران را ترغیب به بازدید از شهرهای تاریخی سومالی­لند کرده است. شهر تاریخی شیخ  که در نزدیکی بربرا واقع و محل ساختمانهای قدیمی استعمار انگلیس بوده که بیش از چهل سال دست نخورده باقی مانده است. بربرا همچنین دارای بناهای تاریخی و چشمگیر دوره معماری عثمانی است. یکی از معروفترین این شهرها زیلا است. زیلا[۴] زمانی در امپراتوری عثمانی، یک مسیر تجاری بین شهرهای یمن و مصر در قرن نوزدهم بوده است. این شهر به دلیل نشانه­های استعماری قدیمی خود و همچنین صخره های مرجانی و ساحل زیبای خود  مورد توجه توریست­ها می­باشد. فرهنگ عشایری سومالی­لند نیز یکی دیگر از جاذبه های گردشگری سومالی­لند است.

آداب غذا در سومالی لند:

در سومالی­لند در هنگام غذا خوردن آدابی وجود دارد که به شرح زیر است:

 مودبانه این است که در هنگام مهمانی در خانه صاحب خانه غذا را تا انتها میل ننموده و کمی از آن در بشقاب باقی بماند چرا که خوردن غذا تا انتهای به این معنی است که مهمان هنوز سیر نشده است و غذای او به مقدار کافی نبوده و به نحوی توهین به میزبان است البته این مورد در بین همه رایج نیست ولی برای بعضی مردم هنوز مساله است. از دیگر آداب این است که وقتی غذا سر سفره آورده میشود ته­دیگ را به هیچ عنوان نباید به سر سفره آورد چرا که این موضوع به مهمان این را منتقل می کند که غذا تمام شده لذا از خوردن دست بکشید.

صبحانه در سومالی­لند به طور معمول شامل یک پلو بنام لالوه[۵] و همچنین جگر، نان تست، هاراکو، غلات و فرنی ساخته شده از ارزن یا آرد ذرت است. ناهار می تواند ترکیبی از برنج یا ماکارونی با گوشت و سس باشد.

 یک سوپ سنتی که به آن ماراک گفته می شود و این نیز بخشی از غذاهای یمنی است و بسیار در این سرزمین رایج است. ماراک از سبزیجات، گوشت و لوبیا تهیه شده و معمولاً با نان پلو یا نان پیتا خورده می شود.

جشن های ملی و هنر:

اسلام و شعر به عنوان ستونهای دوقلوی فرهنگ عامه سومالی محسوب میشوند. شعر سومالی عمدتاً شفاهی است، و از آن دائما تحت عناوینی بصورت استعاره استفاده می کنند و در بین زنان و مردان نیز عمومیت دارد.

جشن ها در این سرزمین به صورت جشن های مذهبی برگزار می شود. دو مورد از مهمترین آنها عید قربان و عید اول فطر است که خانواده ها در این ایام، برای بازدید از یکدیگر لباس نو به تن نموده و  پول به فقرا اهدا می شود.

 تعطیلات دیگر شامل ۲۶ ژوئن و ۱۸ می است که به ترتیب استقلال سومالی­لند از دست انگلیس و تأسیس منطقه سومالی­لند را جشن می­گیرند. دومی، با این حال، توسط جامعه بین المللی به رسمیت شناخته نشده است کماکان جشن گرفته میشود. در این اعیاد زنان و بعضی از مردان حنا به سر خود می گذارند.

شکل مهم هنر در فرهنگ سومالی­لند، هنر حنا است. رسم استفاده از حنا به دوران باستان باز می گردد. انتظار می­رود در زمان­های خاص، دست و پای یک زن سومالی با اشکال مختلف تزیین شده باشد، دختران و خانمها معمولاً در جشن­هایی مانند عید یا عروسی، دست و پای خود را با حنا تزئین می کنند. طرح حنا از اشکال بسیار ساده تا بسیار پیچیده متفاوت است. رسم نقاشی در بدن، یک هنر کاملا زنانه در سومالی­لند محسوب میشود. حنا نه تنها روی دست و پاها استفاده می­شود بلکه از آن به عنوان رنگ مو نیز استفاده می شود.

تحلیل وضعیت سومالی­لند :

در ۱۸ مه ۲۰۱۸، دولت خودخوانده سومالی­لند بیست هفتمین سال استقلال خود را از جمهوری سومالی را جشن گرفت. سومالی­لند پس از سقوط رژیم سیادبار در سال ۱۹۹۱، به یکی از پایدارترین دموکراسی های شاخ آفریقا تبدیل شد. طی ده سال گذشته، مردم سومالی­لند برای تأیید قانون اساسی اول کشور، در پنج نوبت جداگانه به پای صندوق های رأی رفتند و سه رئیس جمهور و همچنین نمایندگان محلی و ملی را انتخاب کردند و در هر انتخابات، نمایش دموکراسی خود را به نمایش گذاشته و بدون هیچ چالشی در صلح کامل انتخابات برگزار نموده است که این موضوع همواره به تایید ناظران بین المللی نیز رسیده است.

اگرچه دولت این کشور از ظرفیت و منابع کافی برخوردار نیست، اما سومالی­لند دارای یک جامعه تجاری فعال، بانک مرکزی مستقل، ارتش ملی و نیروی انتظامی و یک رسانه مستقل که قادر به پاسخگویی در مقابل افکار عمومی است را دارا می باشد. وزارت امور خارجه دولت همچنین دفاتر ارتباطی در ایالات متحده، انگلستان، ایتالیا و اتیوپی داراست، این دولت خودخوانده از سیاست­های پایتخت موگادیشو پیروی نمی­کند و در تمامی زمینه ها از سیاست های داخلی و قوانین خود پیروی می نماید.

چشم اندازهای اجتماعی-تاریخی در مورد عشایر سومالی

ضروری است که بحران دولت سومالی را از طریق ابعاد فرهنگ و تاریخ منطقه بررسی کنیم تا به بهترین شکل ممکن تحولات سیاسی در سومالی­لند را بتوانیم درک کنیم.  جامعه سومالی از طریق تعامل روابط خویشاوندی تعریف می شود و یک جامعه کاملا قبیله ای و عشیره ای می باشد. قانون عرفی سومالی، آداب اسلامی و میانجگری در درگیری های جمعی توسط ریش سفیدان قبیله صورت می گیرد. در این جامعه  مردان عمدتاً در بین یکدیگر برابر هستند و  زنان اغلب در برنامه های رسمی و سیاسی شرکت نمی کنند.  هویت سومالی بیشتر تحت تأثیر تأثیرات فرهنگ اسلامی قرار دارد چرا که منطقه دارای یکی از بالاترین درصد پایبندی به اسلام در جهان می باشد.

سیستم قبیله ای

سومالی ها برای تعریف جوامع سیاسی و اجتماعی و هویتی خود از یک سیستم طایفه­ای ساختارمند  استفاده می کنند. روابط خویشاوندی از طریق یک جد مشترک مرد در هر درخت تبارشناسی شروع می شود و از طریق خانواده فوراً به یکی از پنج قبیله اصلی (دارود، دیر، هاویه، اسحاق و راهانوین)[۶] مرتبط می شود. (همانطور که بر اساس نقشه زیر که بر اساس دادهای سال ۲۰۱۷ می باشد، در کشور سومالی­لند بیشترین جمعیت به قبیله اسحاق تعلق دارد که ۸۰% جمعیت، و۲۰% باقیمانده به ترتیب به قبیله های دارود، دیر، هاویه وکمترین آنها راهانوین می باشد)[۷]

کسانی که نه تنها یک جد مشترک مرد دارند بلکه مسئولیت جمعی را برای تمام اعضای آن قبیله نیز به اشتراک می گذارند. زنان در این نظام نیز جایگاه بالایی دارند چرا که هم با قبیله پدر و هم با قبیله همسر ارتباطات نزدیک داشته و این باعث ایجاد همسویی اجتماعی و فرهنگی و سیاسی می­گردد.  

قوانین:

عمدتا قوانین، یک قرارداد اجتماعی نانوشته بین افراد و قبایل در سیستم خویشاوندی سومالی­لند است. این قراردادهای اجتماعی غالباً قوانین خاص مربوط به جبران خسارت و یا روابط آینده بین دو طرف مختلف را ترسیم می کند. این قوانین و توافقات انعطاف پذیری لازم برای پاسخ به ناسازگاری های زندگی عشایری را فراهم می­کند. با پشت سر گذاشتن روابط قبیله­ای، قراردادها ذاتاً اختلافات بین جوامع مختلف را به حداقل می­رساند. مشابه سیستم خویشاوندی، قراداد و قانون وابستگی متقابل را بین دو طرف ایجاد نموده تا اساساً از بقای هر دو جامعه اطمینان حاصل کند. این قراردادها در تعیین همکاری های مسالمت آمیز مزرعه داران در جهت  تأمین آب و چرای  دامها نیز اعمال شده و بسیار مهم است.

ایجاد حکومت در سومالی­لند:

 با شروع فروپاشی ایالت سومالی در اوایل دهه ۱۹۹۰، رهبران سنتی سومالی­لند و مقامات ارشد آن،  تصمیم به ایجاد یک کشور جدید و مستقل نمودند.

 بزرگان این کشور با شروع اقدامات مختلف در سراسر کشور، از وابستگی های طایفه ای و قبیله ای برای خاتمه دادن به خشونت و بسیج همگانی در قلمرو مستقل شمالی استفاده نموده و همه مردم را برای ایجاد چنین حکومتی آگاه ساختند.

به واسطه مواضعی که جامعه سنتی سومالی­لند داشت، این بزرگان قبیله توانستند رقابت های زیر طایفه ای را برای ایجاد یک اجماع گسترده که دارای صلح و ثبات در منطقه باشد را ایجاد نمایند. از مهمترین استدلال­هایی که این بزرگان از آن حمایت می­نمودند، این فرصت تاریخی بود که سرانجام حکمرانی سومالی­لند را از جنوب سومالی جدا می­نمود.

در ماه مه سال ۱۹۹۱، بزرگان و نمایندگان از کلیه قبایل شمالی و اعضای ارشد سیاسی در یک کنفرانس قبیله ای (shir beeleddka) در بربرا جمع شدند و قطعنامه مهمی را تصویب نمودند، کمیته مرکزی کنفرانس خواستار پایان همه خشونت ها در شمال سومالی و ایجاد کشور مستقل سومالی­لند بر اساس حاکمیت قانون در  ژوئن سال ۱۹۶۰ شد. علاوه بر این، رهبری این دولت موقت را به مدت دو سال به، عبد الرحمان احمد علی "توور" واگذار شد. ضمنا اصولی مورد تصویب قرار گرفت که طبق آن به پرداخت و جبران خسارت می­پرداخت که باطبع بر اساس آن تمامی بی عدالتی ها از بین رفته و تمامی اموالی که در دوران نا آرامی ها به سرقت رفته بود باید به صاحبان اصلی آن عودت داده می شد. این کنفرانس با تصویب چارچوب های خود مورد استقبال گسترده مردم واقع شد و راه را برای ادامه مذاکرات آینده هموار نمود.

آنچه مردم سومالی‌لند اغلب به یاد می‌آورند، این است که در گذشته این کشور به‌وسیله جامعه بین‌المللی ازجمله سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده بود. اما این دوره طلایی کمتر از یک هفته طول کشید. در ۲۶ ژوئن سال ۱۹۶۰ کشور تحت‌الحمایه سومالی‌لند به‌طور کامل از حکومت بریتانیا مستقل شد و استقلال آن از سوی ۳۵ کشور در سرتاسر جهان به رسمیت شناخته شد که شامل آمریکا نیز بود. اما در اول ژوئیه همان سال، سومالی از ایتالیا مستقل شد و دو کشور سومالی و سومالی‌لند به هم پیوستند. این تصمیمی بوده که سومالی‌لند از آن موقع تاکنون تقریبا همیشه بر آن تاسف خورده و از آن پشیمان هستند.

سومالی­لند امروز:

در یک بازه زمانی نسبتاً کوتاه بیست و پنج ساله، سومالی­لند با موفقیت یک کشور امن و دموکراتیک را بوجود آورده و توسعه داده است که توانسته حمایت گسترده ای را در سراسر کشور به دست آورد. دولت بسیاری از شهرهایی را که در طول جنگ داخلی ویران شده اند را بازسازی کرده است و توانسته ارز و بانک مرکزی خود را تاسیس کند همچنین نظام مالیاتی مناسبی را طراحی نموده است.

همچنین دولت مرکزی؛ یک فرودگاه بین المللی و زیرساخت های اصلی تجارت دریایی را راه اندازی نموده و در مجامع جهانی اعلامیه جهانی حقوق بشر را امضا کرده است. نظام قضایی سومالی­لند، تروریست ها و دزدان دریایی مظنون را تحت پیگرد قانونی قرار داده و با آنان برخورد جدی دارد. سومالی­لند در حال حاضر دارای دموکراسی است که تا حد زیادی به حاکمیت قانون پایبند بوده و به آزادی های مدنی احترام می گذارد.

اگرچه ایده آل ها همیشه کمی دور از دسترس می­باشند ولی نمیتوان موفقیت های انتخاباتی این کشور را نادیده گرفت. به دنبال کشته شدن رئیس جمهور اگال در سال ۲۰۰۲، معاون رئیس جمهور داهیر ریال کاهین وظیفه مشروطه و قانونی خود را انجام داد و ظرف فقط مدت سی روز، مسئولیت این پست خالی را به عهده و پس از آن به شخص برگزیده بعدی تحویل داد. این انتقال مسالمت آمیز قدرت با توجه به اینکه ریال از قبیله گادابورسی، یک قبیله پر جمعیت در سومالی­لند بوده یک شاهکار چشمگیر در دموکراسی می باشد.

رسانه های چاپی سومالی­لند تا حد زیادی مستقل هستند و قادر هستند مقامات دولتی را برای اقدامات خود پاسخگو نمایند. رهبری این جریان رسانه­ای با روزنامه سومالی­لند پرس است. همچنین یک پورتال خبری هفتگی که به دو زبان انگلیسی و سومالیایی منتشر می­شود و رسانه های چاپی تا حد زیادی در سراسر کشور قابل دسترسی هستند و پوشش کامل و متعادلی را ارائه می نماید. البته در خصوص رادیو و تلویزیون شرایط کمی فرق میکند و آنها گاهی تحت تاثیر تعصبات جریانات سیاسی قرار می گیرند. دولت ملی یکی از دو کانال اصلی تلویزیونی و همچنین تنها ایستگاه رادیویی داخلی را در اختیار دارد. البته در مواردی نیز دولت مرکزی و نیروهای امنیتی اعضای خانواده رسانه را به دلیل برجسته سازی فساد و نفاق در داخل دولت مورد آزار و اذیت قرار می دهند.

 در جریان برگزاری انتخابات ریاست­جمهوری در سال ۲۰۱۰، بعضی از خبرنگاران بطور موقت بازداشت و البته به سرعت نیز آزاد شدند. حمدی عبدالسلام یاسین از سومالی لندپرس، دولت را به جرم تعقیب تعدادی از روزنامه نگاران به اتهام تهمت زدن به مقامات دولتی، محکوم کرده است.

سومالی­لند تاکنون تلاشهای زیادی را برای بهره­مندی از برنامه های آموزشی مترقی انجام داده است. ثبت نام ناخالص مدارس از ۳۹ درصد در سال ۲۰۰۶ به بیش از ۶۰ درصد در سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است. همچنین از سال ۲۰۰۱، ثبت نام خالص مدارس ابتدایی از ۲۳ به ۴۹ درصد افزایش یافته است و این در حالی که نسبت دانش آموزانی که از کلاس اول تا هشتم در مدرسه می­مانند از ۵۰ به ۹۶ درصد افزایش داشته است.

علاوه بر این، طبق آمار وزارت آموزش و پرورش سومالی­لند، میزان سواد کشور در این مدت مشابه از ۲۰ به ۴۵ درصد افزایش یافته است. سومالی­لند همچنین دارای بیش از ده دانشگاه و چندین مدرسه فنی و حرفه ای است که هم اکنون بیش از ۹۰۰۰ جوان در آن مشغول تحصیل هستند.  کمکهای قابل توجهی به کلیه مدارس از طریق کمک هزینه مربوط به ساخت و ساز یا پرداخت حقوق معلمان و وسایل مدرسه صورت می گیرد. با این حال، این کشور هنوز از تعداد کمی  مدرسه رنج می برد و امیدوار است به اهداف توسعه هزاره سازمان ملل در حوزه آموزش دست یابد.

یکی دیگر از نقاط قوت سومالی­لند این است که افرادی که از سومالی­لند مهاجرت کرده بودند در حال بازگشت به موطن اصلی خود بوده و معمولاسرمایه­گذاری­های کلانی را در کلینیک های آموزش خصوصی و بهداشت انجام می دهند و هزینه های گسترده­ای از شهریه گرفته تا حقوق تا زیرساخت های فیزیکی را پرداخت می کنند. برخی از این افراد با بازگشت به وطن خود برای انجام تجارت، پشتیبانی بیشتری را ارائه می دهند، که این امر باعث افزایش کیفیت سرمایه­های انسانی در سومالی­لند نیز شده است. 

وضعیت رسانه ها و رادیو و تلویزیون در سومالی­لند[۸]:

· چاپ ۸ عنوان روزنامه و ۷ روزنامه که بصورت هفتگی  و ۳ نشریه که در هفته دوبار منتشر میشوند.

· دارای یک ایستگاه های رادیویی موج FM.

· دارای ۴ ایستگاه تلویزیونی محلی، ۲ ماهواره ای و یک تلویزیون کابلی و ۲ کانال بین المللی.

نامه سه عنوان روزنامه پرتیراژ عبارتند از:

· Geeska آفریقا [۹](خصوصی).

· واهین[۱۰] (خصوصی).

· هااتف[۱۱] (خصوصی).

عناوین رسانه های برتر رادیو وتلویزیونی:

· ایستگاه های رادیویی برتر: رادیو هارگیسا (متعلق به دولت)؛

· سه ایستگاه تلویزیونی برتر: تلویزیون ملی سومالی­لند (دولتی) ، تلویزیون کابلی شیپور[۱۲] (متعلق به بخش خصوصی) ، جهانی (متعلق به بخش خصوصی).

     آژانسهای خبری برتر:

· خبرگزاری ملی سومالی­لند (سولنا) (متعلق به دولت)

اعتبار و شناخت  بین المللی در خصوص سومالی­لند :

ضروری­ترین مسئله سومالی­لند در حال حاضر که باعث عدم تعالی بیشتر این کشور خودخوانده شده است، عدم پذیرش جامعه بین المللی به عنوان یک کشور مستقل و خودمختار از دولت سومالی­لند است تا با داشتن این مشروعیت بتواند برای دریافت کمک های بین المللی و یا شرکت در سازمان های فراملی مانند اتحادیه آفریقا (AU) یا سازمان ملل متحد (UN) واجد شرایط باشد. به دلیل بی­ثباتی در کشور سومالی، بسیاری از سرمایه­گذاران از تعهد قابل توجه در منطقه امتناع می ورزند. البته دولت بودن نیز افتخار قابل توجهی برای سومالی­لندیها محسوب می شود و یکی از دلایل اصلی تصویب قانون اساسی این کشور در سال ۲۰۰۱ نیز همین بوده تا بتواند با داشتن مشروعیت بین المللی، حضور و فعالیت های خود را توسعه دهد. البته در سالهای اخیر حمایت های دیپلماتیک پنهانی از سومالی­لند به شدت افزایش یافته است.

مسائل امنیتی

بحران خشکسالی و قحطی:

طی سال­های گذشته، شاخ آفریقا شدیدترین خشکسالی خود را در بیش از شصت سال اخیر تحمل کرده است و این بحران ویرانگر بر مسائل داخلی سومالی­لند نیز تاثیرگذار بوده است.  زیرا در حدود ۱۵ میلیون نفر در سراسر اتیوپی، کنیا و سومالی امنیت غذایی و مالی  خود را در خطر می­دیدند و این موارد می­توانست اقتصاد نوظهور و شکنده سومالی­لند را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

الشباب:

تا زمانی که نظم و امنیت در جنوب و مرکز کشور سومالی بازنگردد، جناح رادیکال اسلامی الشباب همچنان تهدیدی برای سومالی­لند خواهد بود. الشباب شامل تعدادی از جناح های تندرو می­باشد که به دنبال بیرون راندن جامعه بین المللی از سومالی و اجرای تفسیرهای دقیق از قوانین اسلامی و شریعت در سومالی هستند. این جناح بخاطر پیوندهای خود با شبکه تروریستی القاعده، به بدنامی در عرصه جهانی دست یافته اند. جذب سربازان خارجی برای جهاد در سومالی؛ و بمب­گذاری های انتحاری جزو اقدامات تروریستی آنها است. البته این شبکه در سومالی­لند فعالیت نمی­کند و در صورت ورود به این کشور، نیروی نظامی و ارتش با آن برخورد خواهند نمود.

علت موفقت سومالی شمالی(سومالی­لند) نسبت به همتای جنوبی خود:

این واقعیت که سومالی­لند  بیشتر محل تجمع یک قبیله (اسحاق) بود، کمک کرد تا از درگیری‌های قومی اجتناب شود و برخلاف دیگر کشورها در منطقه، خشونت‌های قومی و قبیله‌ای به وجود نیاید. همچنین بیشتر اهالی سومالی‌لند روی نقش افراد مسن قبیله تاکید داشته‌اند. سومالی‌لند علاوه بر یک رئیس‌جمهور و یک پارلمان سنتی که انتخابی هستند، یک مجلس غیرانتخابی از افراد مسن قبایل دارد تا حدودی شبیه به مجلس لردهای بریتانیا عمل نماید و نقشی مشورتی در قانون‌گذاری‌های مشخص بازی کند. همچنین این مجلس از سال‌خوردگان قبایل در منازعات و دعواها بین زیرقبیله‌های کشور نقش یک حاکم و داور را دارد.

سومالی‌لند از این نظر که از رهبری تعداد کمی افراد خبره بهره‌مند بوده نیز شانس داشته است. مشهورترین این افراد که در جهان شهره بوده و نقش نمایندگی جهانی سومالی‌لند را ایفا می‌کند، ادنا ادان است.

 این زن به‌عنوان مشهورترین فرد در کشور عمدتا وقتی به ذهن می‌آید که حرفی از سومالی‌لند زده شود. در واقع، گاهی سومالی‌لند و ادنا ادان مترادف هم به کار برده می‌شوند

ادان اولین پرستار و مامای تحصیل‌کرده در سومالی بوده و اولین زن سومالیایی است که رانندگی کرده است.

 او پیش از این‌که به سومالی‌لند بازگردد تا با پول پس‌انداز خود بیمارستان بسازد، سال‌ها به‌عنوان مقام رسمی سازمان­ملل و سازمان بهداشت جهانی کار می‌کرد. با وجود همه محدودیت‌هایی که این بیمارستان از نظر پرسنل و تجهیزات دارد، یکی از برترین خدمات پزشکی را در شاخ آفریقا ارائه می نماید. او را به جهت فعالیت­هایش در ترویج سلامت زنان و کارزارهای تبلیغاتی علیه ختنه زنان، "مادر ترزای مسلمان" می‌نامند. او سال‌ها نیز در مقام وزیر امور خارجه سومالی‌لند خدمت کرده و در کنار آن، شغل مامایی را نیز انجام داده و نوزادان زیادی را در سومالی‌لند به دنیا آورده است.

با این‌که فعالیت‌های سیاسی ادان نسبت به خدمات عمومی بهداشتی‌اش توجه کمتری جلب کرده، باید گفت که او حامی خستگی‌ناپذیر استقلال سومالی‌لند هم هست. او با انتقاد از آنچه "بی‌اعتنایی جهانی علیه به رسمیت شناختن سومالی‌لند" می‌خواند، بیان می­دارد "۲۵ سال است که من دارم تلاش می‌کنم تا دنیا ببیند که ما چقدر باثبات، صلح‌جو و دموکراتیک هستیم." ادان به رسمیت شناخته‌نشدن سومالی‌لند در مجامع جهانی را علت اصلی عدم پیشرفت و شکوفایی اقتصادی در این منطقه طی ربع‌قرن گذشته می‌داند.

منبع:

۱. A Pocket of Stability: Understanding Somaliland, Daniel R. Forti,۲۰۱۱

۲. SOMALILAND PRESS FREEDOM: OPPORTUNITIES AND CHALLENGES

۳. https://unpo.org/members/۷۹۱۶